In november 2003 zagen wij bij onze hond Finn een kale plek. Zou hij zo gekrabt hebben? Twee dagen later had onze hond Mac ook zo'n plek! Allergisch? Wat is er veranderd in huis? Nou, niets. Geen andere schoonmaakspullen, geen nieuwe kleedjes. Wel andere koekjes, uit Duitsland. Misschien was dat het! E-mail gestuurd naar vriendinnen van de Great Dane Rescue League in de USA. Zij stuurden gelijk een ‘hondenkookboek’ op, dan kon ik zelf hondenkoekjes bakken, zonder conserveermiddelen of andere dingen die ik niet wenselijk vond.
In december 2003: geen enkele verbetering, Bij Finn zelfs plekken erbij. Januari 2004: naar de dierenarts. Zij had dit nog nooit gezien, kale plekken, leerachtig, geen schilfers, geen jeuk, geen jeuk reflex, wel een doffe vacht. Even wat huid en haar onder de microscoop…geen mijten, geen vlooien. Dan maar wat op kweek zetten. Na een week de uitslag: geen schimmel. Misschien is het wel hormonaal, de schildklier? Bloedonderzoek! Weer een week later de uitslag: ja, Finn had een te lage waarde, maar…een andere waarde had dan weer torenhoog moeten zijn en dat was niet zo. Toch maar proberen of schildkliertabletten zouden helpen. Bij Mac ook bloed afgenomen, zelfde uitslag, doch in mindere mate.
Nog meer bloedonderzoek...
Na 6 weken tabletten weer bloed bij Finn afgenomen, hadden de tabletten geholpen? Nee, ze hielpen niets, de lage waarde was zelfs nog lager geworden en de plekken zaten er nog steeds. Finn had inmiddels 3 plekken op de linkerkant en één kleine en één hele grote plek op zijn rechterflank.Mac had één klein plekje op zijn linkerzijde. Dan maar weer bloed afnemen bij Finn. Ziekte van Lyme? Nee.Nog meer bloedonderzoek, nu voor letterlijk alles wat er te bedenken viel. Nieren, lever, bloedplaatjes, ziekte van Edison en wat al niet.Alle onderzoek wees uit , dat Finn niets mankeerde, toch werd hij dof en lusteloos. Bij Mac verliep het gelijk, maar in mindere mate.
Totdat mijn man in juli ons huis schilderde en ineens iets opmerkte. ‘Kijk eens waar de waterbak van de honden staat, hij staat daar al 2 jaar, misschien is dat de oorzaak wel!’ De waterbak van Finn en Mac stond tegen het huis aan, onder de zinken dakgoot!! Teveel zink? Of iets dat door de boer op het land gespoten wordt, op het dak waait en tijdens regenval druppelsgewijs in de waterbak terechtkomt? Onder het motto: ‘Baat het niet, dan schaadt het niet’ de bak verplaatst.
Na een week kwam er weer haar op de plekken! En na 3 weken begonnen ze weer te glanzen en was de lusteloosheid weg. Waarom Finn het erger had dan Mac? Finn probeert altijd in één keer de hele bak leeg te drinken en Mac heeft genoeg aan een paar slokken. Nu glimmen beide honden weer en is er geen kale plek te zien!
Ann Philipoom